βοᾷ διοίγειν κλῇϑρα

βοάω, fut. βοήσομαι, Sp. wie Ap. Rh. 3, 792 u. Nonn. βοήσω, von den Atticisten verworfen; aor. ἐβόησα; ion. βώσομαι u. ἔβωσα; βώσαντι Il. 12, 337 (vgl. ἐπιβοάω); ἐβώσατο Theocr. 17, 60; βωσάτω Ar. Pax 1121; aor. pass. ἐβοήϑην, perf. βεβόημαι; ion. ἐβώσϑην Her. 8, 124, βέβωμαι; 1) schreien, von Hom. an überall, μακρὰ βοῶν Il. 2, 224; σμερδνὸν βοόων 15, 687; von leblosen Dingen, brausen, laut ertönen, οὔτε ϑαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον Iliad. 14, 394, ἀμφὶ δέ τ' ἄκραι ἠιόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω 17, 265; πόντιος κλύδων Aesch. Pers. 429; κῦμα στρατοῦ Sept. 64; τὸ πρᾶγμα βοᾷ Ar. Vesp. 921, die Sache spricht für sich; mit acc., μέλος, ἰωήν, Soph. Ai. 976. 216, laut ertönen lassen; βοάν Ar. Nubb. 1138. – 2) Mit Geschrei fordern, befehlen, βοᾷ διοίγειν κλῇϑρα Soph. O. R. 1287; vgl. Eur. Andr. 297; Prosa, τῷ Κλεάρχῳ – ἄγειν τὸ στράτευμα Xen. An. 1, 8, 12; βοᾷ πῦρ καὶ δικέλλας Eur. Phoen. 1154; λοιγόν Aesch. Ch. 396; ἄκρατον, reinen Wein fordern, Menand. bei Ath. XI, 502 f. Aehnl. τινά, laut anrufen, herbeirufen, παῖδα Pind. P. 6, 36; Soph. Tr. 212; Xen. Cyr. 7, 2, 5; Luc. D. mar. 6, 3; Sp. πρός τινα, zu Jemand rufen, N. T. – 3) laut preisen, bes. βεβοημένος, bekannt, berühmt u. berüchtigt, πρήγματα βεβ. ἀνὰ Ἰωνίην Her. 3, 39; öfter bei Sp.; βίβλοις Aceratus ep. (VII, 438).

κλεῖθρον, τό, ion. u. ep. κλήϊϑρον, H. h. Merc. 146 u. Hippocr., Schloß, Riegel zum Verschließen (κλείω) der Thür; διακόψαντες ταῖς ἀξίναις τὰ κλεῖϑρα Xen. An. 7, 1, 17; σιδηροῖς κλείϑροις Plat. Ax. 371 b; στομίοις κλεῖϑρα δέχοισϑε πύλαι Bass. 10 (VII, 391); steht auch noch bei Wellauer Aesch. Spt. 378, κλείϑρων λυϑέντων; sonst altatt. κλῇϑρον, gew. im plur.; βοᾷ διοίγειν κλῇϑρα Soph. O. R. 1287, vgl. 1294; κλῇϑρ' ἀνασπαστοῦ πύλης Ant. 1171; κλῇϑρα πυλωμάτων, δόμων, Eur. Hipp. 808 Herc. f. 1029; κλῄϑροισι τὰ προπύλαια πακτοῦν Ar. Lys. 264.